Een ziekenhuis vol mensen,
Allemaal met hartproblemen,
Pijnlijk gesneden,
Om het probleem te verhelpen,
De echte pijn begind daarna,
Zo zwaar fysiek en emotioneel.
Hopeloos en kwetsbaar,
Van narcose en operatie,
Weg is de sterke jij.
Hallucinaties en dromen,
De waarheid veranderend.
Groot is je verwardheid,
Geen herkenning meer in je zelf.
Familie en vrienden,
Liefdevol en toch zo ver weg,
Goede bedoelingen,
Steunbetuigingen en zelfs gepush,
Op dat je snel weer beter moet worden.
Je hoort ze aan,
Niet begrepen en erkend.
Een goede dag,
Een slechte dag,
Emoties op en neer,
Ze begrijpen je niet, zijn tegen je,
Het opgeven is je nabij,
Je kunt het niet,
Bent niets meer waard,
Je gelooft er niet meer in,
En laat langzaam aan het leven gaan.
Toch komt het besef,
De ene dag beter dan het andere,
Dat het leven zo mooi is,
En je het misschien anders kan zien.
Het is nog steeds heel zwaar,
En dat mag er ook zijn,
Je hebt het toch overleefd,
Het ergste is geweest,
Daar wacht een mooie toekomst,
Vol liefde en levenslust.
Je wordt sterker fysiek en mentaal,
Nog elke dag een gevecht,
Voor de sparkle van je levenslust.
Dan zie je de echte liefde,
Van alle liefhebbende naasten,
Toch geduldig en gedwee,
Altijd klaarstaan voor jou.
Schuldig voel je je dan,
Zoveel heb je gevraagd,
Maar beseft uiteindelijk,
Dat liefde geeft en ook neemt.
Nu heb je hen het hardst nodig,
En ziet dat ze er zijn,
Totdat je beseft dat ook zij,
Jouw liefde heel hard nodig hebben.
Dan komt de mooie toekomst dichterbij
Toch nog niet de oude,
Maar je weet je wordt stap voor stap
Weer je oude vertrouwde zelf,
Allen krachtiger en een levenservaring rijker.
💙
